Redakcja utworu w prasie drukowanej a ograniczenie praw autorskich jest pierwszym opracowaniem na rynku, które tak szeroko omawia art. 49 ust. 2 PrAut, mówiący o zakazie dokonywania zmian w utworze przez następcę prawnego twórcy
i wyjątkowych możliwościach wprowadzania zmian spowodowanych
„oczywistą koniecznością”, którym twórca nie miałby „słusznej podstawy”
się sprzeciwić. Praca porusza problematykę dozwolonych z mocy prawa ingerencji w nienaruszalną strukturę utworu
przez następcę prawnego twórcy. Autorka wyjaśnia i dogłębnie analizuje,
czy oczywistą konieczność wprowadzenia zmian będą stanowiły w
szczególności: błędy w warsztacie dziennikarskim, błędy ortograficzne i interpunkcyjne, ingerencje w strukturę wypowiedzi, standardy
redaktorskie przy dokonywaniu korekty redakcyjnej, zmiany stylu
językowej wypowiedzi, skróty, opatrywanie utworu tytułem, podział tekstu
na akapity, zestawianie tekstu z grafiką, kwestia usuwania z dzieła
treści naruszających dobra osobiste osób trzecich. Ponadto wyjaśniono, jak kształtuje się treść autorskich praw osobistych, odpowiedzialność prawna z tytułu ich naruszenia a także jakie są cele i koncepcje ograniczeń.
Monografia ta stanowi znakomity poradnik dla prawników praktyków
zajmujących się prawem autorskim, a także dziennikarzy-twórców oraz
dziennikarzy dokonujących weryfikacji redakcyjnej materiałów prasowych.
Na rynku prasy drukowanej istnieje wyraźna potrzeba doprecyzowania
zakresu możliwości dokonywania zmian w artykułach prasowych przez
redaktorów-dziennikarzy, dopuszczających materiały prasowe do druku.
Praca ta może ułatwić zarówno dziennikarzom-autorom, jak i dziennikarzom - redaktorom
odpowiedź na pytanie, jakie treści dzieła dziennikarskiego są
nienaruszalne i niemożliwe do zmiany bez zgody autora, a także w jakim
zakresie można zmieniać utwór w ramach tzw. „oczywistej konieczności”.
