Zamknięcie Roku 2013

Warszawska redakcja miesięcznika „Rachunkowość” po raz kolejny przygotowała książkę wyczerpująco omawiającą zagadnienia księgowego i podatkowego zamknięcia roku 2013 tj. zamknięcie roku 2013.

W książce Zamknięcie roku 2013 zamieszczono rozszerzone i zaktualizowane opracowania poświęcone sprawozdaniu finansowemu, sprawozdaniu z działalności oraz podatkom:

-roczne sprawozdanie finansowe (ogólne reguły zamykania ksiąg rachunkowych oraz sporządzania, badania i zatwierdzania rocznego sprawozdania finansowego; szczegółowe omówienie sposobu ustalania pozycji poszczególnych elementów sprawozdania finansowego: wprowadzenia, bilansu, rachunku zysku i strat, dodatkowych informacji i objaśnień, zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym, rachunku przepływów pieniężnych),
-omówienie spraw budzących najczęściej wątpliwości (operacje w walutach obcych, różnice kursowe, odroczony podatek dochodowy),
-sprawozdanie z działalności (wymogi, zakres, układ),
-podatki dochodowe (opodatkowanie dochodu, przychody i koszty podatkowe, zmniejszenia i zwiększenia podstawy opodatkowania, korekty kosztów podatkowych, opodatkowanie dywidend),
-terminarz obowiązków podatników i płatników w okresie zamykania roku,
-analiza sprawozdania finansowego – czyli jak wyciągać wnioski ze sprawozdania i odpowiednio je przedstawiać osobom zainteresowanym.

Spis treści publikacji zamknięcie roku 2013:

-Wstęp - str 1
-Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe - str 5
-Ogólne zasady sporządzania rocznego sprawozdania finansowego (autor Zdzisław Fedak) - str 23
-Wprowadzenie do rocznego sprawozdania finansowego - str 41
-Bilans (autor Zdzisław Fedak) - str 46
-Rachunek zysków i strat (autor Zdzisław Fedak) - str 193
-Dodatkowe informacje i objaśnienia - str 233
-Zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym (autor Justyna Adamczyk) - str 264
-KSR nr 1. "Rachunek przepływów pieniężnych" z komentarzem - str 276
-Wybrane konsultacje dotyczące sporządzania rachunku przepływów pieniężnych - str 305
-Transakcje w walutach obcych - różnice kursowe (autor Magdalena Witkowska) - str 314
-Odroczony podatek dochodowy (autor Stanisław Koc) - str 346
-Sztuka dobrej prezentacji sprawozdania finansowego (autorzy Andrzej Niemiec, Wanda Skoczylas, Magdalena Soboń) - str 364
-"Sprawozdanie z działalności" Projekt Krajowego Standardu Rachunkowości - str 375
-Opodatkowanie dochodu z działalności gospodarczej w 2013 r. (autor Edward Kosakowski) - str 396
-Opodatkowanie dywidend z udziału w zysku spółki kapitałowej za 2013 r. (autor Edward Kosakowski) - str 470
-Korekta kosztów z tytułu nieopłaconych faktur (autor Edward Kosakowski) - str 432
-Wykaz obowiązków podatkowych (podatnika i płatnika) od grudnia 2013 r. do ostatecznego rozliczenia podatków i składek ZUS za rok 2013 - str 493

Książka Zamknięcie roku 2013 wydawnictwa Rachunkowość Sp. z o.o. to podstawowy element, bez którego prowadzenie lub uczestnictwo w szkoleniach z zakresu bilansowego i podatkowego zamknięcia roku 2013 nie przyniesie oczekiwanego rezultatu. Publikacja Zamknięcie roku 2013 ma na celu zobrazowanie na szkoleniach zagadnień związanych ze sporządzaniem sprawozdania finansowego za 2013 r., z podatkowym zamknięciem roku 2013 oraz z bieżącym stosowaniem przepisów w podatkach VAT i CIT. Dzięki książce Zamknięcie roku 2013 uda się uczestnikom szkolenia skupić uwagę na praktycznych kwestiach zamykania ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdania finansowego, a prowadzącym takie szkolenie dogłębnie i w sposób zupełny przekazać wiedzę w tym zakresie.

Fragment książki: „Od wydawcy”

Szanowni Państwo!
Książka pt. „,Zamknięcie roku 2013" zawiera zbiór opracowań omawiających szczegółowo sposób sporządzania za rok 2013 jednostkowego rocznego sprawozdania finansowego, sprawozdania z działalności (o ile jednostka ma taki obowiązek) oraz rocznego zeznania podatkowego o dochodzie przez osoby prawne, spółki osobowe lub osoby fizyczne zarówno prowadzące działalność gospodarczą, np. w zakresie przemysłu, handlu, budownictwa czy usług, jak i zajmujące się nauką, ochroną zdrowia lub gospodarką mieszkaniową.
Myślą przewodnią książki jest pomoc osobom sporządzającym zamknięcie roczne – zgodnie z ustawą o rachunkowości – jak i biegłym rewidentom badającym sprawozdania finansowe.

Układ książki jest następujący:
1. Roczne sprawozdanie finansowe:
- wymogi obowiązujące przy sporządzaniu, badaniu i zatwierdzaniu jednostkowego rocznego sprawozdania finansowego aż do jego udostępnienia i archiwowania,
- ogólne zasady sporządzania rocznego sprawozdania finansowego,
- sposób sporządzania poszczególnych elementów sprawozdania finansowego: wprowadzenia, bilansu, rachunku zysków i strat, dodatkowych informacji i objaśnień, zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym, rachunku przepływów pieniężnych.
2. Sprawy budzące najczęściej wątpliwości: operacje w walutach obcych i różnice kursowe, odroczony podatek dochodowy, sporządzanie rachunku przepływów pieniężnych.
3. Sprawozdanie z rocznej działalności - cel, wymogi, zakres, układ, treść w myśl projektu Krajowego Standardu Rachunkowości.
4. Podatki od rocznego dochodu:
- opodatkowanie dochodu z działalności gospodarczej osób prawnych i fizycznych - przychody i koszty podatkowe, zmniejszenia i zwiększenia podstawy opodatkowania,
- opodatkowanie wypłaconych i otrzymanych dywidend,
5. Terminarz obowiązków podatników i płatników w okresie zamykania ksiąg.

Znamy realia. Zdajemy sobie sprawę ze skutków, jakie wywołują niektóre polskie regulacje, zwłaszcza wzorowane na Międzynarodowych Standardach Rachunkowości. Jesteśmy też świadomi wpływu, jaki na rachunkowość wywierają przepisy podatkowe. Dlatego w książce staramy się wyjaśnić różne zgłaszane nam wątpliwości, przy uwzględnieniu postanowień ustawy o rachunkowości i wydanych na jej podstawie rozporządzeń wykonawczych, jak i interpretacji, zaczerpniętych z Krajowych Standardów Rachunkowości, stanowisk Komitetu Standardów Rachunkowości, Międzynarodowych Standardów Rachunkowości czy z zamieszczanych na naszych łamach konsultacji. Dlatego również zagadnienia podatkowe zajmują w książce poczesne miejsce - poświęcono im oddzielne artykuły, a w opracowaniach z zakresu rachunkowości uwzględniono podatkową stronę zagadnień. Nawiązujemy do wiążących jednostki przepisów o podatku dochodowym, VAT itp.

Choć w stosunku do poprzednich wydań książki tytuły i tematyka opracowań nie uległy zasadniczym zmianom, to łatwo sprawdzić, że zmiany są liczne i istotne. Książka została wzbogacona o dwa nowe opracowania: jedno omawia szczegółowo sposób korekty kosztów w razie nieopłacenia w terminie faktur, drugie zawiera praktyczne wskazówki, jak zreferować sprawozdanie finansowe organowi zatwierdzającemu albo zarządowi.

Uzupełniliśmy KSR 1 poświęcony rachunkowi przepływów pieniężnych o liczne konsultacje wyjaśniające sposób jego sporządzania.
Gruntownie przepracowany został artykuł omawiający sposób ustalania odroczonego podatku dochodowego.

Nastąpiła skrupulatna aktualizacja wszystkich tekstów, a zarazem ich wzbogacenie o nowo zdobyte doświadczenia, interpretacje i konsultacje. Prosimy pamiętać - gdzie jak gdzie, ale zarówno w rachunkowości, jaki podatkach diabeł tkwi w szczegółach.

Książka uwzględnia stan prawny na dzień 1.11.2013 r.

Zapewne niektóre, nieuregulowane przepisami rozwiązania zaproponowane w książce mogą być uznane za dyskusyjne. Dlatego wyjaśniamy: kierowaliśmy się generalną zasadą, że proponowane rozwiązania powinny - z jednej strony - zapewnić realizację nadrzędnego wymogu rzetelności i jasności sprawozdania finansowego, a zarazem jego zgodności z określonymi w prawie bilansowym zasadami (polityką) rachunkowości, z drugiej zaś strony - wyważając korzyści i pracochłonność - uwzględniać polskie realia. Chcieliśmy też zapobiec mnożeniu różnic w stosunku do przepisów podatkowych.

Uzupełnienie książki stanowią nasze wydawnictwa dostępne w Redakcji:
Ustawa o rachunkowości z wyjaśnieniami uzgodnionymi z Departamentem Rachunkowości Ministerstwa Finansów, stron 350, Inwentaryzacja - zasady i praktyka, stron 204,Wzorcowy wykaz kont z wyjaśnieniami i wykazem księgowań operacji gospodarczych (jest ich 650), stron 240, Podatki dochodowe i VAT. Zmiany w 2013 r., stron 76, Vademecum biur rachunkowych, stron 162,Opłaty ekologiczne w Polsce, stron 72.

We wszystkich opracowaniach zamieszczonych w „Zamknięciu roku 2013", zastosowano następujące skróty:
- ustawa - to ustawa z 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.),
- rozporządzenie o instrumentach finansowych - rozporządzenie Ministra Finansów z 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujmowania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. nr 149, poz. 1674 z późn. zm.),
- Ksh - ustawa z 16.09.2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030),
- prawo spółdzielcze - ustawa z 16.09.1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. nr 188, poz. 1848 z późn. zm.),
- updop - ustawa z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z2011 r. nr 74, poz. 397 zpóźn. zm.),
- updof - ustawa z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.),
- ustawa o VAT—ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.),
- MSR - to Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej oraz związane z nimi interpretacje, ogłoszone w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej,
- KSR - Krajowe Standardy Rachunkowości,
- KRS - Krajowy Rejestr Sądowy,
- rsf— roczne sprawozdanie finansowe.

Symbole, nazwy i zasady działania kont przyjęliśmy zgodnie z naszym wydawnictwem Wzorcowy wykaz kont z wyjaśnieniami i wykazem księgowań operacji gospodarczych. Dla ułatwienia korzystania z książki podaje się poniżej symbole i nazwy kont.

Jednostki pozostające pod rządami ustawy (wymienia je art. 2 ust. 1 ustawy) mogą stosować jej przepisy:
- w pełnym zakresie i
- w niepełnym zakresie.
W niepełnym zakresie stosują przepisy ustawy jednostki, które skorzystały z prawa sporządzania sprawozdań finansowych, w tym także rocznego sprawozdania finansowego (dalej rsf), zgodnie z MSR. Mogą to być:
-spółki akcyjne będące emitentami papierów wartościowych, już dopuszczone, bądź ubiegające się lub zamierzające ubiegać się o ich dopuszczenie do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego (są to kraje UE oraz Islandia, Lichtenstein i Norwegia), w tym także na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (art. 45 ust. la ustawy),
- zależne (ale niestowarzyszone) spółki prawa handlowego wchodzące w skład grupy kapitałowej, której jednostka dominująca, mogąca mieć zarówno siedzibę w Polsce, jak i za granicą (w Unii Europejskiej lub poza nią), obejmuje te spółki skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym, sporządzanym zgodnie z MSR (art. 45 ust. lb ustawy),
- jednostki uprzednio spełniające warunki przedstawione powyżej, których organ zatwierdzający, mimo ustania tych okoliczności, nie podjął decyzji o zaprzestaniu stosowania MSR (art. 45 ust. id ustawy),
- oddziały przedsiębiorstw zagranicznych, jeżeli przedsiębiorstwa te sporządzają swoje rsf, w skład którego wchodzą dane oddziału, zgodnie z MSR (art. 45 ust. le ustawy).

Jednostki takie stosują przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie w takim zakresie, jaki nie jest regulowany postanowieniami MSR. Biorąc pod uwagę, że MSR regulują tylko sprawy dotyczące postaci i treści rsf, oznacza to między innymi, że jednostki te są zobowiązane prowadzić w złotych i groszach oraz w języku polskim księgi rachunkowe, określać rok obrotowy, inwentaryzować aktywa i pasywa oraz archiwować zasoby rachunkowości zgodnie z ustawą. Wiążą je także przepisy ustawy dotyczące terminu sporządzania rsf, zatwierdzania i udostępniania rsf - jego składania w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), obowiązku sporządzania sprawozdania z działalności1 a także trwałego przechowywania. Z mocy ustawy (art. 64 ust. 3) rsf takich jednostek, bez względu na ich wielkość, podlega obowiązkowi badania. Jednostki stosujące MSR sporządzają rsf w języku polskim, zgodnie z zasadami przewidzianymi w MSR, przy czym może ono opiewać także na inną walutę aniżeli złote, co wymaga jednak uzasadnienia.
W myśl MSR na rsf – podobnie jak to przewiduje ustawa dla większych jednostek – składa się bilans, rachunek zysków i strat, zestawienie zmian w kapitale własnym, rachunek przepływów pieniężnych i informacja dodatkowa, choć postać wzorów rsf (układ, szczegółowość) i zakres informacji ujawnianych w informacji dodatkowej mogą się różnić od przewidzianych ustawą.

Pozostałe jednostki objęte ustawą, w tym także te, które nie skorzystały z uprawnienia do stosowania MSR, choć dla potrzeb konsolidacji ich rsf są przekształcane zgodnie z MSR, wiążą w pełnym zakresie postanowienia ustawy dotyczące zarówno prowadzenia ksiąg rachunkowych, jak i wyceny aktywów i zobowiązań oraz ustalania wyniku finansowego, a także prezentowania, badania, zatwierdzania, udostępniania oraz przechowywania rsf. Do nich to przede wszystkim skierowane są opracowania zamieszczone w książce.

Od 8.12.2010 r. wszedł co prawda w życie, wydany przez IASB autora MSR, dokument o nazwie "Komentarz zarządu" mówiący, w jaki sposób zarząd przedstawia swój pogląd na działalność jednostki w minionym roku. Stanowi on w istocie odpowiednik sprawozdania z działalności. Jego sporządzenie jest jednak fakultatywne (niewiążące) .- MSR tego nie wymagają, a ponadto nie został dotychczas przyjęty przez Komisję Europejską do porządku prawnego UE. Dlatego jednostki stosujące MSR wiążą przy sporządzaniu sprawozdania z działalności postanowienia ustawy.

Zamknięte księgi rachunkowe podstawą rocznego sprawozdania finansowego

Jednostki prowadzące działalność gospodarczą zmierzające ją kontynuować:
- stosujące w pełnym zakresie zasady (politykę) rachunkowości określone ustawą, na które składają się rozwiązania bezwzględnie obowiązujące, jak i takie, które jednostka wybrała spośród przewidzianych alternatywnie w ustawie, lub
- stosujące MSR, sporządzają na podstawie zamkniętych ksiąg rachunkowych rsf za rok obrotowy, który powinien się pokrywać z rokiem podatkowym.

Księgi rachunkowe powinny być prowadzone m.in. sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 4 i 5 ustawy). Za sprawdzalne uznaje się księgi, które umożliwiają stwierdzenie poprawności dokonanych w nich zapisów, stanów (sald) oraz działania stosownych procedur obliczeniowych, a w szczególności czy zapisy uporządkowane są chronologicznie i systematycznie według kryteriów klasyfikacyjnych umożliwiających sporządzenie obowiązujących jednostkę sprawozdań finansowych i innych sprawozdań. Za prowadzone bieżąco uznaje się natomiast księgi rachunkowe, jeżeli pochodzące z nich informacje umożliwiają sporządzenie w terminie obowiązujących jednostkę sprawozdań finansowych i innych sprawozdań.

Z kolei z art. 45 ust. 1 ustawy wynika, iż sprawozdanie finansowe sporządza się na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych. Uznaje się, że jednostka będzie kontynuowała działalność, jeżeli w dającej się przewidzieć przyszłości, obejmującej okres nie krótszy niż rok od dnia bilansowego, działalność ta będzie według wiedzy na dzień sporządzenia rsf (np. 31.03.2014 r.) prowadzona, przy czym ani względy prawne, ani faktyczne nie wymagają postawienia jednostki w stan likwidacji lub upadłości obejmującej likwidację majątku. Jednostki objęte postępowaniem naprawczym lub upadłościowym z możliwością  zawarcia układu mogą być uznane za kontynuujące działalność, o ile postępowania te nie są w znacznym stopniu zagrożone niepowodzeniem. Jednostki postawione w stan likwidacji lub upadłości, które na dzień kończący rok obrotowy, a więc dzień bilansowy, nie zakończyły jeszcze postępowania likwidacyjnego lub upadłościowego zmierzającego do likwidacji majątku, zobowiązane są również sporządzić rsf, z tym jednak że stosują one zasady wyceny określone w art. 29 ustawy. Nie mają one obowiązku poddania badaniu swoich rsf ani sporządzania zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym oraz rachunku przepływów pieniężnych (mowa o nim w jej art. 12 ust. 2) oraz na inny dzień bilansowy, stosując odpowiednio zasady wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego określone w ustawie. W przypadku rsf dniem bilansowym jest dzień kończący rok obrotowy, na który jednostka sporządza sprawozdanie finansowe. Wreszcie jeżeli biegły rewident bada rsf jednostki, to w swojej opinii powinien stwierdzić, czy zostało ono sporządzone na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych (art. 65 ust. 2 ustawy).
Księgi rachunkowe stanowią samokontrolujący się system ewidencji wyrażonych liczbowo zdarzeń gospodarczych, zapewniający formalną zgodność wprowadzonych do niego i przetworzonych w nim danych liczbowych.
Na księgi rachunkowe, bez względu na to, czy prowadzi się je ręcznie, maszynowo, czy za pomocą komputerów sterowanych odpowiednimi programami (np. system FK), składają się następujące urządzenia (elementy), w których dokonywany jest zapis zdarzeń i ich kwot:
- dziennik, rejestrujący na podstawie poszczególnych dowodów księgowych wszystkie zdarzenia chronologicznie, za kolejne miesiące - stanowi on wejście do systemu,
- konta księgi głównej (konta syntetyczne), na które przy zastosowaniu zasady podwójnego zapisu przenosi się poszczególne, ujęte w dzienniku kwoty wraz z opisem zdarzenia w przekroju rzeczowym (systematycznym), uwzględniającym charakter ekonomiczny zdarzenia i przy honorowaniu chronologii zapisów; konta księgi głównej mają za zadanie zgrupowanie ujętych zdarzeń gospodarczych w sposób, który pozwala ustalić stany aktywów (składników majątku) i pasywów (źródeł finansowania majątku) oraz przychody i koszty (wynik finansowy) jednostki i sporządzić sprawozdanie finansowe;
- zestawienie obrotów (miesięcznych i narastających od początku roku obrotowego) i sald kont księgi głównej przeniesionych z poszczególnych kont - jest to wyjście z systemu.

Sumy wynikające z poszczególnych urządzeń podlegają comiesięcznemu uzgodnieniu; obroty dziennika powinny zgodzić się z obrotami zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej, a suma obrotów i sald poszczególnych kont księgi głównej z ich zestawieniem. Konta księgi głównej mogą być podbudowane kontami ksiąg pomocniczych (analityka), uszczegóławiającymi informacje zawarte na kontach księgi głównej. Wiarygodność danych wynikających z ksiąg rachunkowych zależy przede wszystkim od kompletności dopływu dowodów księgowych, prawdziwości zawartych w tych dowodach informacji o zdarzeniach gospodarczych oraz wierności i poprawności ujęcia (zapisu) w nich, na podstawie dowodów, zdarzeń gospodarczych. Dlatego dowody księgowe dokumentujące zdarzenia gospodarcze, przed zapisaniem ich treści i kwoty w księgach rachunkowych, wymagają sprawdzenia pod względem merytorycznym (zgodności z rzeczywistością i prawem), formalnorachunkowym (kompletności informacji, poprawności działań arytmetycznych) oraz zakwalifikowania do właściwego okresu i na właściwe konta, stosownie do charakteru ekonomicznego zdarzenia. Jeśli księgi rachunkowe prowadzi się za pomocą komputera, co obecnie jest regułą, za równoważne z omawianymi elementami ksiąg rachunkowych uważa się odpowiednio zasoby informacyjne rachunkowości, zorganizowane w formie oddzielnych komputerowych zbiorów danych, bazy danych lub wyodrębnionych ich części, bez względu na miejsce ich powstania i przechowywania. Warunkiem jest jednak posiadanie oprogramowania zapewniającego realizację funkcji dziennika (chronologiczne ujęcie zapisów) i kont księgi głównej (systematyczne ujęcie zapisów) oraz uzyskiwanie co najmniej na koniec roku obrotowego czytelnych informacji o zapisach dokonanych w księgach rachunkowych przez ich wydrukowanie lub przeniesienie na inny informatyczny nośnik danych (np. dyskietkę), zapewniający trwałość zapisu informacji przez czas nie krótszy od wymaganego dla przechowywania ksiąg rachunkowych. Pod datą dnia bilansowego kończącego rok obrotowy następuje zamknięcie ksiąg rachunkowych, co pozwala, na tej podstawie sporządzić rsf. Zamknięcie ksiąg obejmuje trzy, zachodzące na siebie, przeplatające się, grupy czynności.
Pierwsza grupa czynności to upewnienie się o formalnej poprawności i kompetności zapisów ksiąg rachunkowych.

Przede wszystkim następuje wyjaśnienie powodów powstania i usunięcie łatwych do ustalenia zniekształceń zapisów na kontach, zwłaszcza figurujących na kontach ksiąg pomocniczych. Są to przykładowo:
- nadwyżka amortyzacji (umorzenia) nad wartością początkową niektórych środków trwałych lub tytułów wartości niematerialnych i prawnych,
- kredytowe (ujemne) salda na kontach materiałów, towarów lub wyrobów gotowych,
- kredytowe salda na kontach odbiorców, debetowe salda na kontach dostawców.

Wyjaśniane są również przyczyny braku potwierdzenia nadejścia dostaw lub odbioru usług z kraju lub zagranicy objętych otrzymanymi fakturami (tzw. dostawy w drodze) bądź na odwrót - braku faktur, mimo przyjęcia dostaw lub usług (tzw. dostawy niefakturowane). Zależnie od stanu faktycznego następuje rozliczenie dostaw, dosłanie brakujących dokumentów lub trwa oczekiwanie na nadejście towaru bądź odpowiedniego dowodu. Kolejne działanie to uzupełnienie zapisów kont o zdarzenia gospodarcze, jakie nastąpiły w zamykanym roku obrotowym, ale dokumentowane są dowodami, które napływają w początkach następnego roku obrotowego, przy czym często dowody te noszą datę tego następnego roku. Nie powinno to mylić: o dacie zaksięgowania decyduje data zdarzenia, nie zaś data wystawienia dowodu.
Trzeba też pamiętać, że korekty zdarzeń, jakie nastąpiły w zamykanym roku obrotowym, np. zwroty w styczniu lub lutym dostaw lub ich części stanowiących przedmiot sprzedaży lub zakupu w grudniu, zmiany cen bądź udzielone lub uzyskane w wyniku reklamacji rabaty dotyczące sprzedaży lub zakupu roku obrotowego, następujące w następnym roku obrotowym, ujmuje się w księgach rachunkowych zamykanego roku, bowiem nie stanowią one samoistnego zdarzenia, ale doprowadzenie poprzednio zaistniałego zdarzenia do właściwej postaci. Jeżeli jednak dowody takiej korekty wpłynęłyby dopiero po upływie 85. dni od dnia bilansowego, to ujmuje się je w księgach rachunkowych następnego roku obrotowego, nie można bowiem nadmiernie wydłużać terminu zamknięcia ksiąg. Równocześnie następuje odwrotne działanie - ustalenie, które już opłacone koszty lub przychody dotyczą przyszłego roku lub lat obrotowych, gdyż opłacona usługa zostanie dopiero wyświadczona. Przykładowo mogą to być opłacone z góry czynsze, bilety, prenumeraty, szkolenia, ubezpieczenia itp.Ta część już opłaconych kosztów lub przychodów, których wyświadczenie nastąpi w przyszłym okresie, stanowi czynne (koszty) lub bierne (przychody) rozliczenie międzyokresowe.
Uwzględnienia wymagają też tzw. zdarzenia, po dniu bilansowym, stawiające w nowym świetle wysokość aktywów i zobowiązań jednostki. W zakres omawianej grupy czynności wchodzi wreszcie uzgodnienie ze sobą obrotów i/lub sald poszczególnych urządzeń księgowych. Druga grupa czynności składających się na zamknięcie ksiąg rachunkowych - to sprawdzenie, drogą inwentaryzacji, realności kwot figurujących na kontach aktywów i pasywów, mające za cel potwierdzenie ich istnienia i „ilości". Następuje to przez porównanie danych wynikających z uzgodnionych kont z danymi ustalonymi w toku inwentaryzacji, wyprowadzenie różnic między tymi stanami oraz wyjaśnienie przyczyn i rozliczenie różnic w księgach zamykanego roku.

Inwentaryzacja aktywów i pasywów następuje zależnie od rodzaju składnika i okoliczności drogą:
- komisyjnego spisu z natury, polegającego na zmierzeniu, zważeniu lub policzeniu oraz oglądzie stanu składników aktywów mających postać rzeczową,
- uzgodnienia na piśmie z kontrahentami sald należności lub zobowiązań, wyrażonych w walucie zapłaty,
- weryfikacji, w porównaniu do dokumentów i rezultatów oceny, stanu pozostałych aktywów i pasywów figurujących na kontach.
Celem inwentaryzacji może być:
- stwierdzenie (drogą spisu z natury co najmniej na dzień bilansowy) ilości i wartości stanu aktywów nieobjętych bieżącą ewidencją księgową i wprowadzenie tych danych do ksiąg rachunkowych, przy jednoczesnym zmniejszeniu o ich wartość kosztów; dotyczy to produkcji w toku oraz materiałów, towarów i produktów (wyrobów, usług) gotowych, których przychód jest odpisywany w koszty w momencie zakupu lub wytworzenia (równocześnie z wprowadzeniem do ksiąg aktualnych stanów w ciężar kosztów wyksięgowuje się figurujący na kontach stan początkowy tych zapasów, wprowadzony na nie w ramach otwarcia ksiąg), i/lub
- porównanie zgodności rzeczywistego stanu aktywów i pasywów jednostki objętych bieżącą ewidencją, ustalonego w sposób obiektywny na określony dzień, ze stanem wykazanym na kontach ksiąg rachunkowych na ten sam dzień.
Jeżeli, w tym drugim przypadku, w wyniku inwentaryzacji, stwierdzone zostaną:
- różnice stanów lub zmniejszenie przydatności gospodarczej, a więc wartości składników (np. przeterminowanie, uszkodzenie, przestarzałość),
- różnice w kwotach wzajemnych rozrachunków,
to wymagają one wyjaśnienia i zależnego od przyczyn powstania rozliczenia w księgach zamykanego roku obrotowego. W przypadku rozrachunków z kontrahentami: mogą być uznane za sporne.