Komentarz do umowy ubezpieczeń — art. 805-834 KC stanowi niezwykle szczegółowe i kompletne omówienie wszystkich zagadnień poruszanej tematyki, uwzględniając i prezentując najnowszy stan prawny. Umowa ubezpieczenia unormowana jest w KC przez artykuły 805–834. Warto jednak zauważyć, że przepisy te nie stanowią kompleksowej regulacji zagadnień umowy ubezpieczeń. Normy dotyczące tej kwestii znajdują się także w innych ustawach, w tym przede wszystkim w ustawie o działalności ubezpieczeniowej oraz w ustawie o ubezpieczeniach obowiązkowych.
Obszerny charakter regulacji prawnej dotyczącej wspomnianej umowy ubezpieczenia wynika z faktu, iż istnieje wiele rodzajów ryzyk, jakie mogą zostać objęte ochroną ubezpieczeniową. Uwzględnić w tej grupie należy jeszcze przepisy regulujące problematykę ubezpieczeń morskich regulowanych kodeksem morskim. Mimo mnogości aktów prawnych w omawianej dziedzinie na szczycie piramidy źródeł prawa regulujących omawianą materię należy usytuować przepisy tytułu XXVII księgi trzeciej kodeksu cywilnego zatytułowanej umowa ubezpieczenia. Prymat omawianych przepisów uzasadnia umowny sposób powstawania jakichkolwiek ubezpieczeń.
Ponadto, to w gestii państwa leży wprowadzanie wszelkich mechanizmów motywujących do korzystania ze sposobności jakie daje system ubezpieczeń gospodarczych, co pozwala na uwolnienie dodatkowych zasobów, które nie muszą być utrzymywane w postaci rezerw, lecz mogą zostać przeznaczone na inwestycje lub konsumpcję.
Aktualny stan prawny jest kolejnym etapem na drodze do nowoczesnego i w pełni spójnego (zharmonizowanego) z normami europejskimi systemu prawa ubezpieczeń.
Publikacja Umowa ubezpieczenia Art. 805-834 KC Komentarz 2016 w wyczerpujący, a zarazem praktyczny sposób pozwala zapoznać się z kwestiami dotyczącymi m.in.:
pojęcia umowy ubezpieczeń, rodzajów świadczeń,
nieważności umowy, bezskuteczności,
regulacji pozakodeksowych,
ubezpieczenia na cudzy rachunek,
dokumentu ubezpieczenia,
ochrony ubezpieczającego,
ogólnych warunków ubezpieczenia, składek,
początków odpowiedzialności, niezapłacenia składki,
obowiązku informowania,
zwiększenia prawdopodobieństwa wypadku,
terminu spełnienia świadczenia,
zawiadomienia ubezpieczyciela o wypadku,
przedawnień,
ubezpieczeń morskich, reasekuracji,
zakresu przedmiotowego ubezpieczenia majątkowego,
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
zmiany właściciela, przeniesienie praw,
sumy ubezpieczenia,
obowiązku zmniejszenia szkody,
szkody umyślnej,
przejścia roszczeń,
zakresu przedmiotowego ubezpieczenia osobowego,
wypowiedzenia bez ubezpieczającego,
uprawnionych do sumy ubezpieczenia,
kwestii samobójstwa i nieprawdziwych informacji.
Przepisy ustawy z 13.4.2007 r. o zmianie ustawy -
kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 82, poz. 557) gruntownie znowelizowały reżim prawny umowy ubezpieczenia w KC. Wprowadzone do Kodeksu zmiany zostały poprzedzone wszechstronną dyskusją jeszcze na etapie wstępnego projektu tych zmian. Zawierają szereg zmian istotnych dla konsumentów usług ubezpieczeniowych. Przede wszystkim wzmacniają pozycję konsumenta wobec ubezpieczycieli, poszerzają prawo konsumenta do informacji oraz przyczyniają się do większej przejrzystości umownego stosunku ubezpieczenia.
Nowe regulacje implementowane do krajowego porządku prawnego dotyczące przepisów dyrektywy 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – Wypłacalność II (Dz. Urz. UE L 335 z 17.12.2009, s.1) powinny wejść w życie – co do zasady – z dniem 1 stycznia 2016 r.
Owa dyrektywa stanowi kodyfikację trzynastu obowiązujących obecnie dyrektyw ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, do której wprowadzone zostały nowe regulacje w zakresie działalności ubezpieczeniowej i działalności reasekuracyjnej.
Dyrektywa w sposób kompleksowy proponuje nowy system wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz obejmuje swoim zakresem m.in. zagadnienia związane z ich gospodarką finansową i procesem nadzoru nad zakładami.
Ów projekt jest pierwszą regulacją prawną sektora ubezpieczeniowego, przyjętą zgodnie z tzw. procedurą Lamfalussy’ego, która wprowadziła czteropoziomowy proces regulacyjny mający na celu przyspieszenie tworzenia prawa unijnego oraz stworzenie możliwości szybkiego dostosowywania regulacji prawnych do zmian zachodzących na rynku finansowym.
Podstawowymi celami dyrektywy Wypłacalność II są:
zapewnienie lepszej ochrony osób ubezpieczonych,
dalsze usprawnianie funkcjonowania jednolitego rynku ubezpieczeniowego,
wzmocnienie międzynarodowej pozycji konkurencyjnej europejskich zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji,
promowanie lepszych rozwiązań prawnych,
harmonizacja w zakresie wyznaczania wymogów kapitałowych, ustalania wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych tworzonych dla celów wypłacalności oraz procesu nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej.
Ponadto zamierzeniem dyrektywy jest, aby projektowane rozwiązania były spójne z rozwiązaniami opracowanymi przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (International Accounting Standards Board – IASB) w zakresie rachunkowości zakładów ubezpieczeń oraz zbliżone do rozwiązań zastosowanych w innych sektorach finansowych, np. sektorze bankowym.
Komentarz został wzbogacony zagadnieniami doktrynalnymi, najbardziej aktualnym orzecznictwem oraz objaśnieniami dotyczącymi innych aktów prawnych związanych z tematyką systemu ubezpieczeń społecznych. W sposób jasny i przejrzysty pozwala na rozwiązanie pojawiających się w praktyce problemów związanych z wykładnią przepisów zawartych KC. Dla wygody Czytelników, ułatwiając szybką orientację w tekście, niniejszy Komentarz wyróżnia się szczegółową strukturą wewnętrzną, z precyzyjnym, przejrzystym i jednolitym podziałem zagadnień.
Publikacja Umowa ubezpieczenia Art. 805-834 KC Komentarz 2016 w sposób kompleksowy ukazuje praktyczne aspekty zastosowania przepisów o umowie ubezpieczeń i dzięki temu stanowi doskonałe narzędzie pracy dla radców prawnych, adwokatów, notariuszy, sędziów i prokuratorów zajmujących się sprawami rynku ubezpieczeń. Stanowi ona również nieocenioną bazę wiedzy dla doktorantów, aplikantów zawodów prawniczych oraz studentów.
