Cena: 85zł
Nakład wyczerpany
Książka przedstawia problematyka policji administracyjnej coraz częściej staje się przedmiotem zainteresowania osób przedstawiających zagadnienia naukowe wywodzące się z prawa publicznego lub z nim powiązane. Na to zainteresowanie ma wpływ szereg istotnych czynników, do których zalicza się reformę terytorialną administracji publicznej przypadającą na okres od 1 stycznia 1999 r. oraz wejście na początku lat 90. XX w. ustaw o lasach (1991 r.), o ochronie przyrody z 2004 r., ustawy – Prawo łowieckie (1995 r., wielokrotnie nowelizowanej) i obowiązującej ustawy o rybactwie śródlądowym (z 1985 r., także wielokrotnie nowelizowanej), na podstawie których działają takie jednostki organizacyjne jak: Straż Leśna, Straż Parku Narodowego, Państwowa Straż Rybacka i Państwowa Straż Łowiecka. Są to służby państwowe, funkcjonujące w systemie podmiotów administracyjnych wykonujących zadania w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego, na potrzeby działu administracji rządowej środowisko i rybołówstwo. Ważnymi elementami tej problematyki pozostają także prowadzone badania oraz toczące się w doktrynie, dyskusje dotyczące tych formacji oraz decentralizacji i dekoncentracji ich uprawnień, zakresu przedmiotowego i podmiotowego funkcjonowania straży, jej struktury i hierarchicznego podporządkowania, nadzoru nad strażami, kontroli i koordynacji działalności, współdziałania z innymi podmiotami jak również prywatyzacji policyjnych funkcji państwa. Jest to problematyka dość skomplikowana ze względu na rozproszenie materii prawnej i w związku z tym aktywność badawcza na tym odcinku jest bardzo ograniczona. Na literaturę tego zagadnienia składają się opracowania cząstkowe, nie spotyka się opracowań typu monograficznego, dysertacji czy też zbioru studiów. Dlatego brak kompleksowych opracowań dotyczących funkcjonowania straży jako problematyki związanej z prawem administracyjnym stał się inspiracją do zajęcia się tymi zagadnieniami i przedstawienia ich, po przeprowadzeniu badań, w formie naukowego opracowania. Niewystarczające są bowiem ukazujące się przez ostatnie dwadzieścia lat opracowania, przedstawiające działalność tych straży ogólnikowo i marginalnie, niejako obok głównego nurtu obowiązujących w tym zakresie prawnych rozwiązań. Należy zatem powiedzieć, że zagadnienie funkcjonowania straży (PSŁ, SL, PSR i SPN) nie zostało nigdzie w nauce prawa administracyjnego dokładnie przeanalizowane i opisane. Od samego początku powstania tych straży sposób ich funkcjonowania wywołuje liczne wątpliwości i kontrowersje, co było akcentowane już nawet na początkowym etapie projektowania rozwiązań ustrojowych i prawnych. Wiedza prawna i merytoryczna na temat będący przedmiotem niniejszej monografii jest bardzo wąska i dość skąpa, można rzec nawet – fragmentaryczna. Powyższe wątpliwości i braki w piśmiennictwie potwierdzają potrzebę doktrynalnego zbadania i opracowania przedstawionego zagadnienia naukowego.Należy także wskazać, że status prawny straży jest skomplikowany oraz mało czytelny, natomiast regulacja prawna tych kwestii jest nieostra i rozrzucona po wielu aktach prawnych rangi ustawowej i rozporządzeniach, co czyni tę dziedzinę nieprzejrzystą i powoduje wiele niepotrzebnych kontrowersyjnych dyskusji na jej temat. Na temat służb, inspekcji i straży w piśmiennictwie administracyjnoprawnym napisano niewiele. Należy także podkreślić, że model funkcjonowania służb, inspekcji i straży stanowi nowatorską konstrukcję ustrojowego prawa administracyjnego, a sama koncepcja jest próbą pogodzenia modelu hierarchicznego i służbowego zwierzchnictwa, na którym oparto struktury służb, inspekcji i straży, z modelem ustrojowym administracji publicznej polegającym na sprawowaniu ogólnej władzy administracyjnej w ujęciu terytorialnym. Problematyka straży w ujęciu administracyjnoprawnym wpisuje się także w powracające co pewien czas dyskusje dotyczące struktur terytorialnej administracji publicznej. Zatem kwestia zachowania proporcji między procesami specjalizacji i zakresu zespolenia w organach administracji publicznej ma charakter prawnoustrojowy. W ocenie doktryny występuje już więc w ujęciu historycznym tendencja do autonomizacji w administracji publicznej, która jest pochodną specjalizacji i potrzeby zapewnienia obiektywnej elastyczności organizacyjnej oraz samodzielności w wykonywaniu ustawowych zadań, w tym również w stosowaniu i egzekwowaniu przepisów prawa. Zagadnienia związane z administracyjnoprawnym określeniem pozycji ustrojowej straży jako szczególnej grupy podmiotów administracyjnych są więc istotne z powodów metodologicznych i poznawczych, jak również ze względu na strukturalne aspekty funkcji administracji publicznej, odpowiedzialności publicznoprawnej i wykonywania zadań i kompetencji nałożonych przez ustawodawcę na określonych poziomach władztwa administracyjnoprawnego, które wpływają na jakość i efektywność wykonywania tych celów. Analiza materiału normatywnego przeprowadzona w ramach tej książki będzie warunkowała wnioski de lege lata. Natomiast studia nad materiałami źródłowymi dotyczącymi problematyki straży dadzą podstawę do sformułowania rekomendacji de lege ferenda. W książce uwzględniono stan przepisów prawnych na dzień 30.06.2015 roku.
