Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego w polskim procesie karnym

Oskarżenie prywatne znalazło się już w pierwszych polskich kodyfikacjach karnych i w historii prawa karnego procesowego można zaobserwować istotne różnice w ujęciu normatywnym i wykładni trybu prywatnoskargowego. W pracy autor musiał niekiedy zdecydowanie i krytycznie ocenić instytucje, które mogą wypaczyć sens procesu prywatnoskargowego. Przykładowo można tu wskazać: postępowanie mediacyjne, oskarżenie wzajemne, a także domniemania (fikcje) prawne uregulowane w art. 491 i 496 § 3 k.p.k. Autor zaproponował nowe desygnaty pojęcia "interes społeczny" (art. 60 § 1 k.p.k.) jako przesłanki ingerencji prokuratora.

Adresaci:
Brak aktualnych publikacji (szczególnie monografii) podejmujących problematykę oskarżenia prywatnego sprawia, że praca może być wykorzystywana przez seminarzystów piszących prace z postępowania karnego, sędziów - przy uzasadnianiu wyroków w postępowaniu z oskarżenia prywatnego, prokuratorów - przy wyjaśnianiu przesłanki ingerencji (art. 60 k.p.k.). Problemy postępowania dowodowego, oskarżenia wzajemnego, postępowania mediacyjnego są szczególnie ważne dla pełnomocników i obrońców, którzy w trosce o interes klienta zapewne poszukują fachowej literatury celem doskonalenia swoich umiejętności na tym polu.