Polskie prawo urzędnicze Kryzys tożsamości

Książka Polskie prawo urzędnicze Kryzys tożsamości. Redakcja Naukowa: dr Wojciech Drobny. Autor: prof. PAN dr hab. Teresa Górzyńska. Profesor T. Górzyńska do ostatnich chwil aktywnie uczestniczyła w życiu naukowym Instytutu oraz prowadziła intensywne prace badawcze. Jednym z ostatnich dzieł, nad którym pracowała, była monumentalna rozprawa na temat kondycji polskiego prawa urzędniczego. Książka ta, pod roboczym tytułem „Polskie prawo urzędnicze – kryzys tożsamości?” nie została przez Nią ukończona. Jednak bardzo zaawansowany stan pozostawionego utworu skłonił kierownictwo Instytutu Nauk Prawnych PAN do podjęcia trudu opracowania redakcyjnego pozostawionego tekstu.

Część I publikacji zawiera trzy artykuły dotyczące rozważań na temat kluczowych, generalnych zagadnień prawa urzędniczego. To niezmiernie ważny głos Profesor T. Górzyńskiej w dyskusji o relacjach prawa urzędniczego i prawa pracy, odnośnie do zasad służby cywilnej czy podstawowych pojęć prawa urzędniczego.

Część II zawiera kompleksową analizę przekształceń prawa urzędniczego w Polsce od okresu międzywojnia. Ten unikatowy, stworzony z rozmachem, materiał zawiera rozważania ujęte w trzech, naturalnie wyodrębnionych okresach, tj. okres międzywojenny, powojenny do 1989 r. oraz lata 1989–2008 r. (jednak bez pragmatyki członków korpusu służby cywilnej z 2008 r.).

Natomiast w część III zostały umieszczone cztery, znamienne w dorobku naukowym Profesor T. Górzyńskiej i niezmiernie ważne dla doktryny prawa administracyjnego Jej publikacje. Są tu więc rozważania na temat międzynarodowych i konstytucyjnych uwarunkowań polskiej służby cywilnej oraz analizy kierunków i dynamiki przemian krajowego prawa urzędniczego.

Prezentowana publikacja jest ważnym dopełnieniem dorobku Profesor T. Górzyńskiej, który potwierdza jej konsekwentne poglądy na tożsamość polskiego prawa urzędniczego[1]. Jest ogromną stratą dla nauki i doktryny, że dzieło to nie zostało ukończone przez Autorkę. Z wielką uwagą i  ostrożnością wybierane były do publikacji te fragmenty, co do których zachodziło największe prawdopodobieństwo, że są one ostateczne. Wiele jednak cennych myśli, uwag czy rozważań, ze względu na roboczy czy niepełny ich charakter, nie mogło być odpowiedzialnie opublikowanych. Jest to niepowetowana strata dla myśli prawniczej.